Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایران اکونومیست»
2024-04-27@22:57:04 GMT

جلال مقامی؛ آن صدا کجا می‌رود؟

تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۰۶۲۶

جلال مقامی؛ آن صدا کجا می‌رود؟

در پی هر مرگ چه هنرمند و چه غیر آن پرسشی که به ذهن چنگ می‌زند این است که زیبایی یا دانش یا حافظه یا هنر یا مهربانی‌یی که درگذشته را با آن می‌شناختیم کجا می‌روند؟! همان که در شعر کیوان مهرگان در قالب این شعر ریخته شده: «پرسش این است:/ زیبایی‌اش کجا می‌رود /گلی که پژمرده می‌شود»

 «شاید، هفت، هشت ماه دیگر رفته باشم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نباید این‌قدر دستم تنگ باشد». آن‌که این جمله را گفت و احتمال داد هفت هشت ماه دیگر شاید رفته باشد سه ماه و سه روز پس از آن و نه هفت هشت ماه بعد درگذشت. از جلال مقامی سخن می‌گوییم که امروز 5 آبان 1401 خورشیدی چشم از جهان بست.

هر چند شهرت اصلی او به عنوان دوبلور و صداپیشه و سرپرست دوبلاژ بود اما در زمرۀ معدود صدا‌پیشگان بود که به خاطر برنامۀ تلویزیونی «دیدنی‌ها» در روزگاری که تلویزیون بیننده بسیار داشت و از شبکه‌های اجتماعی و اینترنت خبری نبود چهرۀ او هم برای مردم آشنا بود.

دوم مرداد - سه ماه و سه روز قبل- زادروز او بود و احسان نظام‌بکایی مسؤول روابط عمومی سریال در حال ساخت «سلمان فارسی» روایتی از دیدار با جلال مقامی منتشر کرد که موجب تأثر و تحسر فراوان شد. او نوشت:




«‌استاد جلال مقامی امروز هشتادویک ساله می‌شود. چند روز قبل به دیدنش در مهرشهر کرج رفتم. دقایقی قبل از رسیدن حسین قرایی، مدیرکل روابط عمومی صداوسیما آنجا بودم. بیماری و کهولت تاثیری در صدای رسا و هوشمندی‌اش نداشت. مقامی حرفی ‌زد که دلم را به درد آورد: از غذایم می‌زنم تا دارو بخرم! گیج شده‌ام! مگر قرار است چقدر عمر کنم؟ شاید، هفت، هشت ماه دیگر رفته باشم. نباید اینقدر دستم تنگ باشد که آبروی هشتاد ساله‌ام برود."

متوجه شد ناراحت شده‌ام. فضا را عوض کرد. "اینها را برای جلب ترحم نگفتم! من اگر می‌توانستم کار کنم، محتاج نمی‌شدم! پیشنهاد برای دوبله دارم ولی خودم می‌دانم، نمی‌توانم. چرا کاری کنم که آبرویم برود. شاید صدایم به نقشی بخورد ولی مثل قدیم بر تارهای صوتی‌ام تسلط ندارم و شاید در حس نقش کوتاهی کنم. کاش مسئولان فرهنگی حواس‌شان به ما باشد تا شب، آشفته نخوابیم اما امیدم به خداست"

 

همان موقع در عصر‌ ایران یادداشتی منتشر شد و قصد تکرار آن موارد را نداریم چرا که حالا دیگر آسوده شده و نگران آبروی خود نیست. اما دو پرسش به ذهن آدم چنگ می‌زند:

اول این که سرمایه های یک سازمان عریض و طویل به نام صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بودجۀ سالانه 5 هزار میلیارد تومان هنرمندان آن‌اند یا نه؟ اگر آری چرا تا از کار می‌افتند به حاشیه رانده می‌شوند؟ بسیاری البته قبل از آن که کار بیفتند و به دلایل دیگر از گردونه کنار گذاشته می‌شوند.

خود گفته بود: "بیش از دو سال است که خانه‌نشین شده‌ام و دیگر نمی‌توانم کار کنم... کسی حالم را نمی پرسد؛ البته انتظاری هم ندارم چون همه گرفتار هستند. از وقتی سکته کرده ام انگار فراموش شده ام... کسی به دیدنم نمی آید، البته انتظاری هم ندارم، راه دور است و همه گرفتار هستند. خواسته ای ندارم. به هر حال کسی که دو سال کار نکرده طبیعی است که دستش پر نباشد. من نمی خواهم به کسی رو بیندازم و خودم را بشکنم که آهای آدم ها به من کمک کنید. به هر حال قسمت ما هم اینطور بوده و من از هیچکس انتظاری ندارم.»

او اما ۶۳ سال برای تلویزیون، واحد دوبلاژ و رادیو کار کرده بود با صدا در آثاری چون «لورنس عربستان» به جای عمر شریف، «شرلوک هولمز»، «هشدار برای کبرا- ۱۱» به جای سمیر، «جزیره اسرارآمیز» به جای استیون لووات، «خانواده رابینسون» به جای ریچارد توماس، «ارتش سری» به جای مایکل کالور، «پیام یا الرساله- در ایران: محمد رسول‌الله» به جای نویل جیسون (‌در نقش جعفر ابن‌ابی‌طالب و مدیر دوبلاژ آن) شنیده‌ایم و در دهۀ 60 و 70 در قاب تلویزیون و در برنامۀ دیدنی‌ها هم می‌دیدیم. مرا البته نمی‌دانم چرا بیشتر به یاد مجموعه یا نقش «‌دکتر الیوت» می‌اندازد که آن قدر به آن اشاره نمی شود گاه گمان می کنم اشتباه گرفته‌ام.


پرسش دوم اما قدری فلسفی است و به کوتاه‌ترین و گویا‌ترین شکل در شعری از کیوان مهرگان بیان شده است:


پرسش این است:

زیبایی‌اش کجا می‌رود

گلی که پژمرده می‌شود


بر این سیاق می‌توان گفت هر قدر درگذشت او را به بیماری نسبت دهیم و این که «همه می‌میرند» و هنرمند و غیر هنرمند ندارد اما باز این پرسش باقی است: آن صدا کجا می‌رود؟

دربارۀ صدا البته به لطف فناوری امکان بقا و ماندگاری فراهم آمده و بر پایۀ شعر مشهور فروغ «‌تنها صداست که می‌ماند» اما مراد صدایی است که از آن حنجره و زنده شنیده می‌شد و این پرسش در پی هر مرگ سراغ آدم می‌آید و در هر مرگ آنچه غایب می‌شود نه جسم که مفاهیمی است که انسان به آنها معنی می‌دهد و از آنها معنی می‌پذیرد.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: جلال مقامی کجا می رود هشت ماه شده ام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۰۶۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرکت بیش از ۲۶ هزار کردستانی در کنکور سراسری

 هاشم ناظمی جلال اظهار کرد: نوبت اول کنکور ۱۴۰۳ امروز و فردا در ۱۱ حوزه اصلی شهرستان‌های استان برگزار خواهد شد.

مدیرکل آموزش و پرورش کردستان اضافه کرد: در این رقابت ها ۲۶ هزار و ۳۸۰ داوطلب کردستانی در ۵ گروه آزمایشی با هم به رقابت خواهند پرداخت.

وی گفت: از این تعداد ۱۰ هزار و ۴۰۸ نفر آقا و ۱۵ هزار و ۵۷۵ نفر خانم‌ هستند.

ناظمی جلال یادآور شد: بیشترین تعداد شرکت کننده در گروه آزمایشی علوم تجربی با ۱۱ هزار و ۵۷۵ داوطلب و کمترین آن در گروه آزمایشی هنر با ۸۸۰ نفر به رقابت می‌پردازند.

باشگاه خبرنگاران جوان کردستان سنندج

دیگر خبرها

  • سیمینی که دانشور بود
  • بازگشایی راه‌های ارتباطی ۳۵۰ روستای سیل‌زده در خراسان جنوبی
  • عرضه «صفات الهی» در کتابفروشی‌ها
  • نگاهی به کتاب «خداشناسی قرآنی کودکان»/ شما خدا را می‌شناسید؟
  • آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی
  • نکونام بازیکن حاشیه‌ساز استقلال را تنبیه نکرد!
  • حاشیه مجدد در نشست خبری تن هاخ؛ محرومیت سه رسانه از طرح پرسش
  • چهارمین شلیک جلال به قلب دروازه پیکان
  • خودداری اریک تن هاخ از پاسخ به پرسش خبرنگاران منتقد
  • شرکت بیش از ۲۶ هزار کردستانی در کنکور سراسری